افتونیوز|  تلاش ها برای رأی آوردن یا نیاوردن کابینه پیشنهادی پزشکیان دو روی سکه است؛ آنها که به نفع پزشکیان لابی می کنند و آنهایی که در کنار تندروهای مجلس لابی ها و البته هوچی گری هایشان برای رأی نیاوردن کابینه پیشنهادی است.

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، مجلس روی انگشتشان می‌چرخد و کافی است تصمیم بگیرند یک موضوعی به تصویب برسد یا با موضوعی مخالفت شود، آن وقت است که دیگر صحنه رقابتِ پشتِ پرده‌ها شروع می‌شود؛ حرف و سخن بر سر «لابی‌من‌های مجلس» است، همان‌هایی که با قدرت نفوذشان سعی می‌کنند بقیه مجلس را با خود همراه ‌کنند و این روزها هم حسابی بازارشان داغ شده و گود بهارستان به میدان‌داری و نمایش قدرت این افراد تبدیل شده است.

بگذارید کمی واضح‌تر بگوییم؛ همین یکشنبه هفته پیش یعنی ۲۱ مرداد ماه بود که مسعود پزشکیان لیست کابینه‌اش را به دست معاونش داد تا به دست هیات رئیسه مجلس برساند تا مجلس و نمایندگان جدیدالورودش را به یکی از جنجالی‌ترین چالش‌های دولت و مجلس بکشاند.

حالا بعد از یک هفته حرف و حدیث در کمیسیون‌های تخصصی کار به صحن علنی کشیده شده است و باید نمایندگان کارت سبز و قرمزشان را از جیب بیرون بیاورند. اما این همه ماجرا نیست و باید کمی چشم‌ها را ریز و درشت کنیم تا ببینیم در این میدان، صاحبان سبک لابی‌گری چه کاره هستند و به قول معروف دنیا دست کیست؟!

لابی‌های کهنه‌کارهای مستقل به نفع کابینه پیشنهادی 

 از قدیمی‌های مجلس هستند و حساب و کتاب  معادلات سیاسی را از یک سو و از سوی دیگر قاعده و قانون لابی‌گری را به خوبی می‌دانند. مسعود پزشکیان خودش یکی از همان‌هایی بود که حرفش خریدار داشت و یکی از لابی‌من‌های پرنفوذ در این میدان به حساب می‌آمد اما هرچه باشد به هر حال امروز ردای ریاست جمهوری به تن کرده است و اجازه ندارد از دو ردیف اول پارلمان پا عقب‌تر بگذارد و خودش را به صندلی نمایندگان برساند. اما دایره این نمایندگان در مجلس دوازدهم کم نیست و یکی از معروف‌ترین آنها را می توان غلامرضا تاجگردون معرفی کرد که اگر توطئه جریان زاکانی نبود ۱۲ سال سابقه حضور در مجلس را داشت.

تاجگردون این روزها حضور فعالی در مجلس دارد و رفت و آمدش در بین صندلی‌ها زیاد دیده می شود او حالا می‌خواهد برای دوست و هم‌جناحی‌اش سنگ تمام بگذارد، خاصه که در ایام مناظرات انتخاباتی رقیبای پزشکیان تلاش کرده بودند او را بخاطر حمایت از تاجگردون به چالش بکشند اما پزشکیان پای حمایتش ایستاده بود و عقب نشینی نکرده بود. گویا تاجگردون هم قرار نیست در رفاقت و حمایت کم بگذارد و لباس رزم به تن کرده و تمام عیار وارد این کارزار شده است تا بتواند ساکنان خانه ملت را با کابینه پزشکیان همراه کند.

حاجی بابایی هم گرچه این روزها از جایگاه نایب رئیس اول مجلس، گاهی کنار وزرای پیشنهادی و عارف در رده جلویی مجلس می نشیند اما این ایفای مسئولیت او را از لابی گری ها دور نکرده و در تصاویر و فیلم های به ثبت رسیده از صحن علنی مجلس او دائما درحال گپ و گفت با نمایندگان و حاضر در گعده های چند نفره نمایندگان دیده می شود. 

علاءالدین بروجردی هم از دیگر لابی‌من های این روزهای مجلس دوازدهم است که به نفع کابینه پزشکیان فعال شده است، هرچند در دوره‌های قبل نمی‌توانستیم او را در صف نمایندگان پرنفوذ تلقی کنیم اما در این دوره می‌توان گفت بعد از حضور چندین دوره نمایندگی در مجلس، حالا برو و بیایی دارد و همین موضوع برای حضورش در قد و قامت یک لابی‌من کفایت می‌کند.

شمس الدین حسینی هم کمتر در صندلی خود می نشیند، او بعد از نطق پرشور در دفاع از کابینه پیشنهادی و البته نطقی دیگر در دفاع از عبدالناصر همتی تلاش دارد تا کابینه پیشنهادی خاصه وزرای پیشنهادی وزارتخانه های اقتصادی رأی ورود به پاستور را بگیرند.

هرچند نام «علی نیکزاد» بیشتر از هرچیز با نام «احمدی‌نژاد» و «مسکن مهر» و «سعید جلیلی» گره خورده بود اما حضور او در رأس ستاد انتخاباتی قالیباف در ایام انتخابات ریاست جمهوری خط افتراقی بین او و طیف نزدیک به تندروهای اصولگرا و پایداری ها بود.

او که این روزها نایب رئیسی دوم مجلس را نیز عهده دار است نه به پررنگی حاجی بابایی اما تا حدودی در بین صندلی ها درحال رفت و آمد است و به نظر می رسد لابی هایش معطوف به تصمیمات رئیس مجلس درباره برخی وزرای پیشنهادی باشد.

محسن روح الامینی نیز با نطق تعجب برانگیز در دفاع از کابینه پیشنهادی پزشکیان در لیست حامیان رئیس جمهوری از دل فراکسیون انقلاب قرار گرفت. او را می توان یکی دیگر از چهره های نزدیک به قالیباف دانست که معطوف به رأی آوردن کابینه پیشنهادی این روزها گاه و بیگاه در بین صندلی نمایندگان درحال راه رفتن است و در گعده هایی که در گوشه و کنار مجلس شکل می گیرد حضور محسوس دارد.

شمشیرهای آخته تندروهای دو آتشه علیه کابینه پیشنهادی

از ابتدا هم سر سازگاری نداشتند و هرجا میدان به دستشان می افتاد برای آچمز کردن جریان رقیب لحظه‌ای از پا نمی‌نشستند؛ همان‌هایی که برای به تصویب نرسیدن FATF تا پای آبستراکسیون و ازحد نصاب انداختن مجلس رفتنند این روزها فعال شده‌اند تا کابینه دولت چهاردهم را آنطوری رای بدهند که چینش آن باب میلشان شود.

مرتضی آقاتهرانی مرد اول لابی های جناح تند حاضر در مجلس به حساب می آید. او که بعد از درگذشت آیت‌الله مصباح یزدی حکم مرید و مراد جبهه پایداری را پیدا کرده بود و البته دیگر آن نفوذ را طی سال های اخیر نداشته، در روزهای پر التهاب رای اعتماد به کابینه مسعود پزشکیان نقش ویژه‌ای پیدا کرده است؛ آنطور که تصاویر صحن علنی مجلس مشخص است، آقاتهرانی این روزها حسابی سرش شلوغ است و  مذاکراتش با دیگر نمایندگان هم‌جهت با خود، رنگ بیشتری به خود گرفته است.

مجتبی ذوالنوری، نماینده قم که از مجلس دهم تا امروز برای خودش در خانه ملت و در طیف نزدیک به پایداری های مجلس جایگاهی پیدا کرده است، این روزها، بر تعداد رفت و آمدهایش در میان صندلی و بحث و نظر در آخرین ردیف های صندلی مجلس افزوده شده است و این موضوع با آنچه درباره ذوالنوری و تلاش‌هایش در زمینه لابی‌گری می شناسیم چیز عجیبی نیست مخصوصا در این روزهایی که قرار است کابینه دولت چهاردهم با گرایش رقیب از زیر فیلتر مجلس عبور کند.

محمود نبویان هم در این مسیر ذوالنوری را تنها نگذاشته و شاید بدش نیاید به عنوان کسی که رأی اول پایتخت را دارد نقش یک لابی من را ایفا کند، البته نه به نفع ۱۹ وزیر پیشنهادی پزشکیان بلکه برای رأی نیاوردن برخی وزرایی که سنگ اندازی در مسیر آنها را از هفته قبل کلید زده بودند

هوچی گرها و نوچه‌های سیاسی

کارشان سر و صدا درست کردن و به قول معروف «جو دادن» است؛ یعنی حتی هم حزبی‌های خودشان هم چندان، برای حرف‌هایی که می‌زنند و قیل و قالی که به راه می‌اندازند، ارزش و اعتباری قائل نیستند و رصد چند روزه حال و هوای مجلس حکایت از بی اعتنایی مجلس به رفت و آمدهای آنها، تذکرها و اخطارهایشان دارد.

این‌ها همان‌هایی هستند که زمانی دبیرکل حزب موتلفه اسلامی لقب «شلوغ کن‌های اصولگرا» را به آنها داده بود. «حمید رسایی» و «مهدی کوچک زاده» دقیقا نمایندگانی هستند که می‌توان نام آنها را در این دسته قرار داد. افرادی که در پشت تریبون پرحرارت ظاهر می شوند و چشم فرو می‌بندند تا بتوانند از همه کلماتی که در ذهن دارند برای ایجاد حاشیه و جنجال علیه رقیبشان استفاده کنند.

البته در این میدان جای یک گزینه دیگر خالی است و آن «علیرضا زاکانی» است؛ البته هرچند خودش در این میدان حضور ندارد اما شاگردانش سعی کردند تا جای خالی او را پر کنند که در این شعاع می توان به نام « مالک شریعتی» اشاره کرد؛ اتفاقا مالک شریعتی را  می‌توان شاگرد با استعداد زاکانی دانست که توانسته همه آنچه را که استادش به او آموخته، مو به مو اجرا کند.

در میدان بچه شلوغ های مجلس، نباید از نقش «امیرحسین ثابتی» غافل ماند؛ ثابتی که تا دو ماه پیش در خط مقدم انتخابات برای رئیس جمهور شدن «سعید جلیلی» شمشیر می‌زد حالا در میدان بهارستان علیه کابینه مسعود پزشکیان وارد عمل شده است البته این را هم ناگفته نگذاریم که تلاش‌های او بیشتر از آنکه برای جلب نظر نمایندگان باشد و اساسا با چنین قدرتی فعال شده باشد به نظر می‌رسد برای مقبول افتادن، در خارج از گود بهارستان است.

فارغ از همه این حرف و حدیث‌ها، زمان زیادی تا پایان این راند رای اعتماد به کابینه باقی نمانده است و باید دید در این مسابقه طناب‌کشی لابی‌من‌ها، و شلوغ کاری هوچی گرها و نوچه های سیاسی، طعم شیرین پیروزی نصیب کدام گروه می‌شود و کدام وزرای مدنظر این طیف ها رأی اعتماد مجلس را خواهند گرفت.