افتونیوز| شاید بسیاری سیدعلی احمدزاده را با فیلم «جابه جایی سنگ در مسیر جاده» یا «گریه برای دیشموک» بشناسند، احمدزاده استاندار کهگیلویه و بویراحمد با ژست احمدی‌نژادی دارای  مخالفان و موافقانی بود که در این سه سال سبب اصطکاک های متعددی در سطح استان شد.

احمدزاده در بین اصولگرایان منتقدین زیادی همچون دهراب‌پور، خلقی‌پور و حتی  هدایت‌خواه و ... را داشت، اختلافاتی که با انتصاب پیوند بعنوان معاون توسعه تا حدودی ترمیم یافت اما هیچ گاه به تعادل و تعامل مثبت و سازنده نرسید.

در گچساران و باشت نیز جریان منتسب به تاجگردون در فضاهای مجازی وی را مورد هجمه قرار می‌داد و این موضوع در ماجرای انتخابات و حواشی آن در باشت به نقطه اوج رسید.

اما مخالف و منتقد سرسخت‌تر وی علی محمد بزرگواری بود که بارها و بارها در این سه سال عملکرد وی را مورد نقد قرار داد و حاصل و نتیجه آن مشخصا در انتخابات اسفند ۱۴۰۲ کهگیلویه بیش از پیش نمایان شد، در کنار این موارد نادر منتظریان نیز در چندین فقره نوع مدیریت احمدزاده را به چالش کشاند و این موضوع در روزهای منتهی به انتخابات سبب تحصن تک نفره منتظریان در استانداری کهگیلویه و بویراحمد شد.

اما در کنار این منتقدین، رابطه حسنه وی با موحد، روشنفکر و سیدناصر حسینی تا حدودی سبب ایجاد توازنی شده بود که به احمدزاده در ادامه راه مدد می‌رساند.

نقد ابتدایی را می‌توان در خصوص جنس ادبیاتی که احمدزاده خواسته یا ناخواسته مطرح می‌کرد وارد دانست، وی بارها و بارها با استفاده از عناوینی انقلابی و غیر انقلابی سبب ایجاد انشقاق و دست بندی های مختلفی می‌شد، به تاسی آب احمدزاده این ادبیات در بین سایر مدیران نیز سرایت کرده بود و در فضای سیاسی و اجتماعی در حال بازتولید بود، در حالی که مشخص نبود شاخص و معیار وی برای این القاب و عناوین چه بوده است؟

علاوه براین، احمدزاده برای رسانه‌ها صرفا نقش اطلاع‌رسانی و گزارش عملکرد  قائل بود و تقریبا هیچ نقدی را بر نمی‌تابید (چنانچه در دوران مدیریت وی و بر اساس یک مصوبه که احمدزاده دبیر آن جلسه بود افتونیوز ۱۰ ماه فیلتر شد)

علاوه براین، وی اخیرا  در یکی از نشست های اداری  گفته بود: «نان رسانه ها در تخریب من است»

فاصله احمدزاده با رسانه ها تا جایی پیش رفت که حتی طی ماه‌های اخیر با وجود ابهامات انتخابات و حواشی و خبرهای  مربوط به شخص وی حتی یک نشست خبری برگزار نکرد.

اما به نظر می‌رسد احمدزاده با افکار عمومی چندان بیگانه نبود و در مواقع ضرورت به خوبی از آن استفاده می‌کرد، چرا که وی در روزهای منتهی به سفرهای ریاست جمهوری سعی در اجماع سازی رسانه ها و جریان های سیاسی برای منافع استان داشت، مدام در سفر به بخش های مختلف استان و شناسایی مشکلات استان بود اما آمدن و رفتن رئیس جمهوری  به یکباره یک فضای سکوت، رکود و بی خبری در فضا حاکم می‌شد، جایی که حتی خبری از برگزاری شورای برنامه ریزی استان نمی‌شد.

نکته چالش برانگیز و پر حاشیه کار احمدزاده در برگزاری دو انتخابات مجلس شورای اسلامی۱۴۰۲ و ریاست جمهوری ۱۴۰۳ بود.

در حقیقت استاندار  سابق  در انتخابات اسفند صدای منتقدین را نشنید، آیا آن همه کلیپ خرید و فروش رای و آن همه تخلف آشکار و پنهان  هیچ تعهدی برای رسیدگی  ایجاد نمیکرد؟ آیا از بین رفتن حق الناس در این استان برای وی که خود را فردی انقلابی و متعهد به حق الناس می‌دانست  نبود؟ در نهایت فرجام انتخابات کهگیلویه نیز تعدادی صندوق ابطال شد اما حاشیه ها برجای خود باقی ماند.

در انتخابات ریاست جمهوری نیز علیرغم تمامی اعتراضات ستاد پزشکیان استاندار صدای انتقادات اصلاح طلبان و ستاد پزشکیان را نادیده گرفت و هئیت های اجرایی اخذ رای یک طرفه بسته شد تا در انتخاباتی که در کل کشور با صحت و بدون هیچ گونه حاشیه ای برگزار شد ماجرای "باشت" بوجود آید.

طرح معروف به شهید زین‌الدین از دیگر حواشی بود که برای  استانداری مساله ساز شد،

طرحی که براساس آن برخی افراد متصل به برخی چهره ها پ اشخاص سیاسی بدون هیچ گونه ارزیابی نه تنها استخدام بلکه از بدو کار وارد بدنه مدیریتی اداری شدند و سر و صدای بسیاری از جمله انقلابیون و اصول گرایان را برانگیخت، این استخدام ها نوعی بدعت تلقی می شوند چرا که افرادی را بدون هیچ سابقه ای یک شبه راه صدساله را رفتند و از جهتی دیگر تبعیض و بی عدالت محرز محسوب می شود.

نحوه چینش مدیران از طرف احمدزاده از جمله مسائل مطروحه در این سالها بوده است، جدای از اینکه وی بسیاری از مسولیت ها را از ابتدا بدون توجه به توانایی افراد به نزدیکان نمایندگان و سیاسیون واگذار کرد که ضربات مهلکی را به بدنه بروکراسی استان وارد کرد، آموزش و پرورش، صمت، اداره کار، محیط زیست،جهادکشاورزی، ورزش و جوانان، میراث فرهنگی، منابع طبیعی و چندین و چند دستگاه دیگر قربانی این نوع سیاست گذاری استاندار شد اما این ماجرا تا جایی پیشرفت که وی در انتخاب چهار معاون خود نیز به خوبی عمل نکرد و [پیوند، عسکری و روستا] علیرغم اینکه ظاهرا ردای آکادمیک بر تن داشتند نتوانستند گره گشایی مسائل باشند، مازاد بر اینکه معاون توسعه از بدو فعالیت خود را گزینه آلترناتیو استاندار معرفی کرد و عملا یک دو شقه در بدنه اداری حاکم بر استانداری بوجود آمد.

نقطه ضعف احمدزاده مدیران وی بودند که البته وی گفت مدیرانم فرزندان استان بودند!

اگر کل استان را به مثابه یک اداره در نظر بگیریم که ریاست آن برعهده احمدزاده بوده است باید گفت ضعیف ترین مدیران دوران را داشت و این ضعف باعث ضعف در کارآمدی شخص احمدزاده هم شد و از طرف دیگر نیاز بود احمدزاده تایم بیشتری را صرف کند و کوچک ترین کار را نیز خود پیگیری کند.

کارمندان ضعیف سبب ضعف ریاست و در نهایت ضعف اداره متبوع خواهند بود.

شاید علت این ضعف مدیران این بود که اکثریت با نظر مستقیم نمایندگان انتخاب میشدند منکر این نیستیم که باید تعامل با نمایندگان حفظ میشد اما دخالت صد در صد نتیجه اش وضع امروز بود و انتخاب مدیرانی که حتی توانایی دفاع از عملکرد خود را نداشتند اما اگر بخواهیم با نگاهی منصفانه فارغ از تمامی حاشبه ها به کارنامه احمدزاده نگاهي بیاندازیم باید گفت: احمدزاده از همان بدو ورودش به کهگیلویه و بویراحمد مستقل بودن و عدم وامداری خود به جریانات سیاسی را در رفتار و عملکردش نشان داد. همین عاملی شد که گروه‌های منفعت‌طلب شروع به تخریب او کنند.

البته نباید از اشتباه وزیر کشور دولت سیزدهم به سادگی عبور کرد احمد وحیدی در همان ابتدا خطاب به استانداران اعلام کرد در انتصابات با نمایندگان مجلس مشورت کنید و چون مرز مشورت، معرفی افراد و دخالت مشخص نبود متاسفانه شاهد انتصاب افراد بسیار ضعیف در قالب نطر مشورتی نمایندگان اما در واقع دخالت مستقیم نمایندگان در انتصابات بودیم و به همین دلیل قبل از انتصابات عالبا مشخص بود مدیریت هر اداره یا بخش سهم کدام یک از نمایندگان است و باید گفت از بد اقبالی احمدزاده، دوران استانداری وی با نمایندگانی هم دوره شد که علاقه‌ای به انتصاب افراد شایسته جریانات خود هم نداشتند و باید نمایندگان استان به خصوص نماینده بویراحمد و کهگیلویه را عوامل اصلی بدنامی احمدزاده دانست زیرا بخشی از حملات و سیاهنمایی علیه وی نیز به دلیل واگذاری تصمیم گیری‌ها و انتصابات به این دو نماینده بود و در نهایت نیز مهدی روشنفکر حتی برای قدردانی از زحمات احمدزاده در جلسه تودیع معارفه شرکت نکرد تا احمدزاده بیش از پیش تنهایی را لمس کند و بداند هیچ گاه نباید انسان دنیا و قیامت خود را برای دیگران بسوزاند.

علاوه بر انتصابات و واگذاری مدیریت‌ها به افراد ناکارآمد، یکی از مهمترین علت ضعف استاندار در مجموعه استانداری را باید مشاوران بسیار ضعیف و سنتی و ناکارآمد دانست که نه برنامه‌ای برای احمدزاده داشتند نه خلاقیت و ایده ای برای برون رفت استان از مشکلات موجود داشتند و نه ارتباط موثری با مدیران استانی و شهرستانی جهت افزایش بازدهی و کارایی این افراد داشتند توانایی مدیریت افکار عمومی از طریق رسانه‌ها برای جلوگیری از جوسازی علیه استاندار را نداشتند و حتی خود این افراد وارد مسائل مربوط به استخدامی‌ها و انتصابات شدند و در بدنام کردن استاندار نقش‌آفرینی کردند.

گروه‌های اقتدارگرایی که همیشه چشم طمع به منافع استان داشتند، با آمدن احمدزاده احساس خطر کردند. ازاین‌رو، به طرق مختلف به او فشار آوردند تا به مطامع و منافع خود برسند. دست رد احمدزاده بر سینه خواسته‌های این‌ گروه‌ها، فضا را برای فشار آنها بر استاندار بیشتر کرد.

عملکرد احمدزاده در سه سال اخیر نشان داده هر چند فامیل گرا بود اما رفتار منطقه‌ای و جغرافیایی نداشت و همه استان‌ را با نگاهی برابر می بیند.

و نگاهی بی طرفانه باید اذعان کرد که احمدزاده بصورت اخلاقی فردی مخلص و دلسوز بود  و با وجودی که سالهای سال در مرکز زندگی کرده بود خود را از جنس همین مردم عادی، تهی دست و روستایی می‌دانست و برای حل مشکلات آنها  دریغ نمی‌کرد و همواره در تکاپو بود.

علاوه بر این احمدزاده اگرچه نتوانست مجوز ماده ۲۳ پروژه مهمی مانند سد آبریز را بگیرد اما هر بار جلوی مسولان کشوری ، وزرا، رئیس جمهور و.. قرار گرفت داد مردم کهگیلویه را به داد مسولین کشوری رساند، وی در کنار رسانه ها بارها به احداث ظالمانه سد خرسان تاخت و در این موضع گیری ها همواره در کنار مردم قرار داشت.

در پایان فرجام احمدزاده به اینجا رسید که خیلی از افرادی که زمان اوج قدرت او، وی را تحسین میکردند روزهای آخر او را مورد نقد قرار دادند.