افتونیوز| در پی انتشار کلیپی سخنان نماینده ماهشهر، صادق خاک‌نژاد فعال فرهنگی و هنری نسبت به این سخنان واکنش نشان داد:

امام علی (علیه‌السلام)، نهج البلاغه، ص۲۸۶، نامه ۴۷. خطاب به دو فرزند عزیزش امام حسن و امام حسین (علیه‌السّلام) می‌فرماید: «فرزندان من! همیشه قدرت و نیروی شما به کمک مظلوم و به ستیزه با ظالم بشتابد». این کار (ناشی از) قدرت است. در آثار استاد شهید مطهری به طور مشخص تعریفی درباره قدرت نمی‌توان یافت اما از تفاوتی که میان قدرت و قوت قائلند می‌توان دریافت که قوه یا استعداد امری است درونی.اما قدرت بیشتر مواقع و نه به طور کلی بر امر بیرونی نظیر تکنولوژی، سازمان‌های اجتماعی و نظامی و نظم و انتظام قابل تطبیق است.

در جامعه امروزی و در سرزمین پهناور ایران اسلامی که یکپارچگی اقوام و زبان و نژاد در سایه پرچم این سرزمین عنصر اتحاد و یکپارچگی را نمود می بخشد، قدرت مناصب سیاسی برخی از افراد جامعه

به آن ها این حس غرور را می دهد که برای تسکین ناکارآمدی اجتماعی برای حوزه خویش، داشته های دیگران را به باد کلماتی بگیرد که به یقین شأنیت منصب های در دست را تنزیل می بخشد.

گاهی نباید دلخور شد، زیرا که ظرف و مظروف در این سامان از تناسب خارج می گردد و این شکستگی و پارگی کلام ایجاد می گردد.

بهمیی و کهگیلویه با قدمتی در زبان و گویش و فرهنگ و منابع طبیعی چرا باید در جهت اشتغال و بسترهای فراهم نشده برایشان مورد نقد و گسیختگی افکار دیگران گردد؟ این سوالی است که جوابش به نخبگان و مدیران این دیار بر می گردد.اما هنگامی که در دنیای تکنولوژیک امروزی خارج از تشابهات و تعاملات فرهنگی و ملی و دینی، جی پی اس مرز بهمیی را از خوزستان جدا نمی کند، آیا باید جوانان جویای شغل و نان تافته هایی جدا بافته از سرزمینی باشند که آلایندگی های تاسیسات خوزستان به چشم و نفس دیده می شود؟

اگر تنها یک مینی پتروشیمی در این جغرافیا ایجاد می شد، آیا متخصصین دیگر استان ها نمی توانستند به عنوان تکنیسین، مدیر و حتی کارگر مشغول به کار شوند؟

این موارد جای بحث و نقد زیاد دارد که قضیه سوزن و جوال دوز را به ذهن مخاطب تداعی می کند؟

و اما سخنان آن شریفی که باد غبغب و دریافت ناصوابش  از مردم شریف حوزه انتخاباتیش باعث شده تا به بخشی از فرهنگ و پتانسیل انسانی یک قوم زحمتکش، همراه با نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران در تمام دوره ها و مخاطرات توهین گردد، شاید گزنده و ناراحت کننده باشد، اما بسیار سخت نیست.چرا که آسانی آن به نحوه رسیدن به چنین جایگاه ها و مایوس ماندن نخبگی از تاثیرشان در مناصب اجتماعی و سیاسی بر می گردد و نداشتن اندوخته های فکری و مطالعاتی از خرده فرهنگ ها و مناسبات قومی و فرهنگی باعث می گردد که کلام مبارکشان به هر کلمه ای جمله گردد و مقدار آن را برای خویش شاید سکویی نماید تا بتواند گرده مردمان حوزه انتخابی خویش را زخم و صدمه زند.اما آن چه بر خاییز و دنا و ماغر تکیه زند با بادی از ماسه و ریزگرد به هم نمی ریزد و همچنان اقتدار فرهنگی ماناست و برادری کهگیلویه، لنده، بهمیی و خوزستان در زیر سایه فرهنگ زبان و نژاد معنابخش خواهد ماند.

چه به عذر طلبی بینجامد و چه فراموش گردد کلمات ناصواب، آن چه می ماند تخصص، مهارت و تلاش فرزندان این خطه در دنیای مدرن امروزی است و چیزی که نامیراست فرهنگ است و خرده فرهنگ های اقوام این بخش و همه داشته های تاریخی ایران بزرگ اسلامی.

به خود بیاییم و کمی به

در داشته های شخصی خویش تامل کنیم شاید بتوانیم معنای شناخت اجتماعی و فرهنگی مان را در جامعه شناسی و تکریم و احترام درک نماییم و چه بسا مسخ شدیم در گردابی از قدرت و شاید شاید می تازیم بدون فکر و اندیشه چنان که ظرفیت خویش را به جامعه تعمیم می‌دهیم بدون این که بدانیم فیلتر های اجتماعی و فرهنگی جامعه امروز صواب و ناصواب را می دانند و بر می گردانند.