افتونیوز| محمد مختاری* (بخش دوم)

(برای خواندن بخش نخست کلیک کنید)

با دستانمان مهمانمان را کشتند بی‌خردان و بیخردی‌هامان، که الان فرهنگ را به مسلخ کشانده‌اند، فرهنگ غنی مان را واویلا !! که اگر بیخردی ادامه پیدا کند سلاخی خواهد شد.

مهمان شهید ما به یقین تا ابد در یاد و دل تمام مردم یاسوج و استان جاودانه خواهد ماند چو اینکه نظر حاذقش کاملا درست است که مردم یاسوج وفادارند و بی‌دلیل چنین متخصص حاذقی عاشق یاسوج نشده بود که در عمق طبیعتش زمینی و باغی آباد کرده بود و به تمام دنیا ترجیحش می داد!

و مردم یاسوج وفادارند، آنطور که همسر بزرگوارش پس از تشییع عظیم و بدرقه‌ی عزتمندانه‌اش با عمق جان به باور برد و بر زبان جاری کرد و بر خلاف تصورات معمول، بنای ماندن در آن دلکش بی‌نظیر برای همیشه را دارد و قدمش تا ابد بر دیده‌ی همه‌ی آن مردم زلال و مهمان دوست خواهد بود. 

مردم یاسوج وفادارند آنطور که در حقیقت جاری است. همین مردم مظلوم یاسوج مهمان نواز که بعد از خدای حرمت مهمان داشتن از واجبات آیین شان است. و  حقیقت اینست آنکه امروز عنوان قاتل بر نام و نسبش غلبه یافته هم از مردم همین یاسوج است.

از منظری دیگر اگر بنگریم حقیقتی تلخ سر برآورده که گذشتن به سادگی از آن، نقطه عطف بودن این واقعه دردناک را در محاق گم می‌کند و جز تاسف‌ها میراثی برای داغداران امروز که نه تنها خانواده محترم دکتر داوودی و بعبارتی مردم شریف شاهرود هستند که حقیقتا تمام مردم مظلوم شهر یاسوج در این غم بزرگ شریکند و تا ابد داغدار هستند، باقی نخواهد گذارد!

حقیقت تلخ این‌ است که یاسوج امروز سه شهید به کائنات داده است، دو شهید که یکی مهمان هم بود و واویلاست که چه جایگاهی برایش باید نوشت چون که قلم و واژه توانش را ندارد آنچه در قاموس آن فرهنک ریشه در عمق تاریخ تمدن این سرزمین کهن دارد. و جایگاهش محفوظ و به یقین سهمش تا ابد در یاسوج محفوظ خواهد ماند و مطمئنا نام زیبای ایشان بزودی، زینت‌بخش یاد او خواهد شد و بر تارک ساختمانی ارزشمند در حوزه درمان نقش می‌بندد و راهش نیز را بزرگ راهی، خیابانی و یا حتا محله‌ای با عنوان نامش، رهرو دار یادها می‌نماید و هزاران دیگر که مردم آن دیار بهتر از من می‌دانند.

اما ، شهید دوم،

با همه ی قبحی که ایجاد شده و با ابزار انزجار از این حرکت غیر انسانی، حقیقت نهفته در آنطرف هم حیطه را برای شهیدی دیگر شکل داده است. بله منظور شخص قاتل است و با اینکه شخصا به دلیل شناخت مختصری که از فرهنگ مردم شاهرود و  شخصیت ریشه در خاک خانواده و اصل و نسب دکتر داوودی دریافته‌ام و از اینرو حتا احتمال بخشش ایشان توسط اولیای دم را میدهم و ممکن است جان بدر برد اما، او نیز به دلایلی که ذکر خواهم کرد شهید شده است!

که حقیقت، یعنی مهم‌ترین رکن جوهر وجود هستی را با همه‌ی تلخی‌اش اگر منکر شویم، بردگان سیطره‌ی دروغ و تباهی خواهیم شد.

باز متذکر می‌شود که عمل انجام شده و بدتر از آن نحوه‌ی وقوعش را غیر انسانی‌ترین رفتار میدانم و ایمان دارم کائنات خود بهتر میداند پادافره‌اش چه باشد و قدرتمندانه اجرایش می‌نماید و طبق آنچه تاکنون بشر تجربه کرده، جز رفتار متقابل با دردی مضاعف نخواهد بود.

آنچه در بررسی گذشته‌ی این فرد براحتی می‌توان دید، عدم هرگونه تعلق به قاتل بودن و یا تعارض داشتن با جامعه و زندگی اجتماعی در این شخص استنباط می‌شود و وقوع این اتفاق در این بستر، نشانه وجود عواملی است که بی شک این قاتل در دام آنها اسیر احساسات گردیده و به زبانی دیگر خود او هم مقتول دست خویش است و در نگاه کلی، شهیدی دیگر برای منطقه و مردمانش که قاتلی بی‌گناه می‌تواند عنوان پیدا کند!

اما مهم‌ترین شهید این واقعه، که جبران ناپذیری‌اش را باید مثال زمان تلقی کرد و چونان که زمان گذشته هرگز برنخواهد گشت، در صورت وقوع آن اتفاق، هرگز قابل جبران نخواهد بود چیزی نیست جز فرهنگ!

فرهنک غنی مردم منطقه که ریشه در تاریخ دارد و ماحصل هزاران سال فراز و فرود در زندگی اجتماعی و تمدنی دارد که تاریخ منطقه گواه قدمت و صحت آنست و همه‌ی داشته و پشتوانه ی تک تک مردم در زندگی امروزی است.

از اصول بلامنازع فرهنگی مردم منطقه، مهمان‌نوازی است. مهمان‌نوازی که در رگ و خون فرهنگ و وابسته‌های آن در زندگی معمول مردم وجود دارد در این واقعه به قتل رسیده است.

بروی فرهنگ مردم منطقه اسلحه کشیده شده است و شهید سوم و بزرگ این واقعه دردناک و پر تبعات برای این دیار، این موضوع بسیار مهم است که قطعا اگر سکانداران فرهنگ، تامل و تعامل جدی و جبران کم کاری های بسیار در این حوزه را از همین امروز در دستور کار قرار ندهند، بزودی شاهد تکرار و رویه شدن این‌دست وقایع در جامعه خواهیم بود. بخصوص در زمانه‌ای که تحقق عدالت اجتماعی از یک سو و تامین معاش و ایجاد یک زندگی معمول اجتماعی از سوی دیگر بعنوان چالشهای بزرگ جامعه است و تاخیر در رفع مشکلات و ایجاد روال معمول زندگی در بستر قانون و در سایه عدالت اجتماعی برای مردم، عاملی خواهند شد بر رفتار متعارض با قانون که شهروندان برای تحقق حق خود و کسب اسباب یک زندگی معمول، خود دست بکار شوند و شخصاً در پی تحقق عدالت شوند.

شهدای این واقعه را اگر معمول تلقی و وقوع این واقعه را بی‌حکمت ببینیم، این بلیه بزرگ، چیزی جز یک حادثه‌ی کیفری اجتماعی تلقی نمی‌گردد و بزودی از فکرها زدوده و تنها میراث آن شومی زندگی شهری شهروندان در فرداهای پس از این واقعه بعنوان نقطه عطفی خواهد بود.

ادامه دارد...

*کارگردان و فیلمنامه‌نویس

توضیح: این مطلب در چند بخش منتشر می شود. مخاطبانی که نسبت به آن نقد و نظری دارند پس از انتشار کامل می توانند نظرات خود را به صورت مطلب مستقل در اختیار این رسانه قرار دهند.

(مطلب منتشر شده نظر نویسنده است و انتشار آن در سایت افتونیوز به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نمی‌باشد)