استادیوم ازادی دهدشت مانند دیگی جوشان بود. دربی بود و صدای تماشاگران گوش فلک را کر کرده بود، صدای من حتی به بغل دستی هم نمیرسید.

من پرسپولیسی بودم و دو اتیشه. در میان هواداران قرمز نشسته بودم و تیمم را تشویق میکرد، اما، اما مگر میشد شماره یازده تیم ابی را ندید

بخاطر عموزاده بودن و سبک فوتبالش نبود که عاشقش شده بودم، بمب افکن استقلال با هنرنماییش در فوتبال دل خیلی از هواداران را می ربود

ولیکن من عاشق مرام، مردانگی، اخلاق مداری و محبتش شده بودم

در حال گذار از نوجوانی به جوانی بودم، اقتضای این سن الگو پذیری است و عمو قلندر الگوی من شده بود.

برویم به میدان ازادی

نمیدانم فرشاد عزیزی بود یا علی پژواک که از میانه میدان پاسی عمقی و تو در برای عقاب تیز چنگ استقلال انداختند و قلندر هم پلنگ وار بسوی توپ هجوم و از جلوی اف چهار سرطلایی،مرحوم لطفالله اروانه گذشت و افساید گیری هم نتوانست یوز ابی را متوقف کند و با سرعت باد در حال گذر از دفاع بود، در این لحظه تمام استادیوم به پا خواسته بودن و مات و مبهوت منتظر نتیجه کار

این را هم بگویم که اروانه خودش استقلالی بود ولی ان موقع لباس هر تیمی برای بازیکن ان تیم مقدس بود

همانند الان نیست که دیگر تعصب به لباس برای بازیکننان در درجه دوم است و مادیات جای انها را گرفته است

برگردیم به ان صحنه، غزای تیزپای ابی ها در حال رد شدن بود و فشار خون ما به بالاترین درجه رسیده بود ما قرمزها از گل خوردن و ابی ها از گل زدن

در همین لحظه، لطف الله دید به قلندر نمیرسد ناگهان از پشت سر پیراهن قلندر را گرفت و یوز ابی را متوقف کرد

پیراهن قلندر پاره شده بود

شاید اگر امروز بود زد و خورد سختی بین بازیکنان در میگرفت

اما قلندر برگشت و به لطفالله لبخندی زد و هر دو با هم خندیدند

انجا که اسطوره اخلاق برایم عزیزتر شد و به خودم افتخار کردم با این الگوی اخلاقی

همه در نوشتارشان قلندر را اسوه ورزش و فوتبال میدانند اما من معتقدم ابتدائا اسطوره اخلاق و مردانگی بود و بعد ورزش

فوتبالیست های زیادی در تاریخ این ورزش بودند که سرامد گل زدن یا بازی بودند اما با اخلاق ترین هستند که در یادها میمانند

حجازی، پورحیدری، علی دایی، مهدوی کیا و سخت سنج ها مردان اخلاق روزگار خودشان بودند که همیشه در یادها ماندگارند

خدا میداند حضور ذهن ندارم و یادم نیست که چه تیمی ان بازی را برد، اما حرکت اخلاق مدارانه و لبخند قلندر هنوز در جلوی چشمم تداعی میشود و این است اثر اخلاق نیکو

سخن سنجی که در میدان ورزش مانند یوز ایرانی به دروازه ها حمله میکرد در بیرون از از زمین انسانی ارام و با منطق بود

چه ادمها و حتی ورزشکارانی که بخاطر قلندر استقلالی شدند و الگویشان شد

خانه اش ماوای ورزشکاران جوانی بود که عاشقانه حاضر بودند برای قلندر جان بدهند

این چه خکمتی بود که هر کس یکبار با قلندر برخورد میکرد شیفته مرام و معرفتش میشد؟

مردمداری سر لوحه زندگیش شده بود، فقیر و غنی هم برایش فرقی نداشتند

در زمان مربیگری و مسئولیتشهایش در ورزش نیز الگو بود و جوانانی زیادی را به عرصه ورزش و فوتبال کشاند

تبحر در فوتبال مهم است و لکن باید امیخته اخلاق نیکو شود تا اسطوره بوجود اید

امروز استقلال بازی را برد اما چه دیر شده بود برای سخن سنج

برادرم، رفیق جان میدانم در اسمانها نظاره گر تیمت بودی و بردش را دیدی لذا جلسه ابی ها در ان دنیا چه دیدنی است

حجازی، پورحیدری و سخن سنج بازی امروز را انالیز میکنند و روحشان شاد است.

ای چرخ فلک خرابی از کینه توست

بیدادگری شیوه دیرینه توست

ای خاک اگر سینه تو بشکافند

بس گوهر قیمتی که در سینه توست

در اخر ای خاک، گوهر ما در سینه خود به احترام نگهدار

بدرود قلندری که سخنت را میسنجیدی و بر زبان می اوردی

سعیدبخشوده

سیزدهم اردیبهشت

ساعت یک و نیم

به یاد برادرم قلندر