افتونیوز| سید یونس آصف جاه،فعال فرهنگی و اجتماعی استان کهگیلویه و بویراحمد در طی یادداشتی نوشت:

«نَفسِ پروانه و تندبادِ سیاست»

بنام خالق نور

... وَ در سرزمینی که مشروعیت از قبیله و جناح وام گرفته می‌شود، حقیقت، تبعیدی خاموش است.

اینجا سیاست، سایه‌ای ست سنگین بر سر خردِ جمعی. ریشه‌ها را خشک می‌کند، پیش از آن‌که به برگ بنشیند. مناسبات قدرت، نه از عدالت که از بده‌بستان‌های پشت‌پرده زاده می‌شوند و در تاریکخانه‌ی وعده‌ها زنده می‌مانند. مردمی که بار تاریخ بر دوش‌شان نشسته، شایسته‌ی آن نیستند که با سرنوشت‌شان چون سکه‌ای در کفِ بازیگران سیاسی رفتار شود.

سیاست‌زدگی، تنها انحراف از مسیر توسعه نیست، توهینی خاموش است به کرامت انسان.

آن‌گاه که عقلانیت در برابر مناسبات رانتی زانو می‌زند، امید هم خاموش می‌شود. امید به آنکه فردا بهتر از امروز باشد، امید به آنکه حق، روزی بر مسند بنشیند. و درست در همین لحظات است که سرمایه‌های معنوی یک جامعه ــ مثل اعتماد، تعلق، مسئولیت ــ بی‌صدا فرو می‌ریزند. صداهایی که باید پژواک آینده باشند، در آوار گذشته دفن می‌شوند.

اثر پروانه‌ای این بحران، تنها یک استعاره علمی نیست_ واقعیتی ست اجتماعی، عینی، ملموس. انتصابی که امروز از سر مصلحت‌گرایی یا بدهی جناحی انجام می‌شود، فردا به بن‌بستی در توسعه منجر خواهد شد، بن‌بستی که هزاران جوان مستعد را به حاشیه خواهد راند و خانواده‌هایی را در فقر مزمن رها خواهد کرد. آنچه در ظاهر بی‌اهمیت است، در بطن تاریخ تندیس عبرت می‌سازد.

اگر خطای تصمیم‌سازان در ساختن یک پل، تنها به سقوط یک سازه ختم شود، خطای آنان در ساختار سیاسی، پل‌های اجتماعی را نابود می‌کند. بی‌اعتمادی، بزرگ‌ترین هزینه‌ای است که جوامع از این بازی می‌پردازند. اعتمادی که وقتی فروریخت، حتی صادق‌ترین کنش‌ها هم دروغ به‌نظر می‌رسند. جامعه ای که بعضا به صداقت بی‌باور شده، نه با قانون بلکه با بی‌تفاوتی اداره خواهد شد. و هیچ توسعه‌ای بر ویرانه‌های بی‌تفاوتی بنا نمی‌شود.

پاسخ این گره تاریخی در هیچ نسخه فانتزی یا شعار پرطمطراقی نیست. باید دل به بازسازی سپرد، بازسازی اعتماد، نهادها، گفتمان و #حتی_حافظه...

نخبگان این سرزمین، صاحبان اندیشه‌اند، نه مستخدمان قدرت.

دانشگاه، قله‌ی اندیشه است، نه پادگان گزینشی.

رسانه، وجدان بیدار ملت است، نه ابزار بزک‌کاری اربابان سیاست.

وَ

#مردم، صاحبان مشروعیت‌اند، نه سیاهی‌لشکر صندوق‌های رأی.

اگر استان از مدار انفعال به مدار تحول عبور کند، باید با مفاهیم جدیدی وارد گفت‌وگو شود:

_شایسته‌سالاری نه به‌عنوان تز دانشگاهی، بلکه به‌مثابه یک اصل زیربنایی.

_شفافیت نه به‌عنوان شعار انتخاباتی، بلکه چونان میثاقی ملی.

درنتیجه، آن‌گاه می‌توان گفت که زخم کهنه‌ی سیاست‌زدگی در مسیر درمان است.

اما تا آن روز، هر کنشگر اجتماعی، هر اندیشمند، هر رسانه، و هر شهروند باید بپذیرد که در قبال این فضا مسئول است. تاریخ، در بزنگاه‌ها به سرنوشت مردمانش شکل می‌دهد، همان بزنگاه‌هایی که یا تصمیم گرفته‌ایم بسازیم، یا سکوت کنیم...

سالیانی ست طنین اثر پروانه‌ای در استانم رقص بسته است _ همچون ناقوسی بر فراز آینده‌ای لرزان... این‌جا، در دیاری که روزگاری خاستگاه اندیشه و ظرفیت بود، اکنون هر لحظه تعلل، هر استمرار در خاموشی، نسیمی‌ است که می‌تواند به توفانی ویرانگر بدل شود. اگر الگوهای پوسیده اصلاح نگردد، از خانه‌های توسعه چیزی جز ویرانه‌ای سرد بر جای نخواهد ماند.آنچه فردا برجای خواهد ماند، موزه‌ای خاموش از آرمان‌های بر باد رفته و نسل‌هایی سرگردان در هزارتوی بی‌چشم‌اندازی است.

این مولفه را صرفاً #هشدار نپندارید

«مرزی‌ست میان اصلاح و اضمحلال»

سید یونس آصف جاه

فعال فرهنگی و اجتماعی استان کهگیلویه و بویراحمد

۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۴