نگارنده: حسن کریمی

آقای شهامت! معاونت عمرانی یعنی نظارت، نه نظاره

بیست‌ویکم خردادماه ۱۴۰۴، گروهی از کسبه شریف و پرتلاش میوه و تره‌بار شهر یاسوج، به نمایندگی از این صنف در سطح استان، طی نامه‌ای رسمی خطاب به معاونت محترم عمرانی استانداری کهگیلویه و بویراحمد، خواستار رسیدگی فوری به وضعیت نابسامان و بی‌ضابطه بازار شده‌اند.

در بخشی از این نامه آمده است:

در سال‌های اخیر، بازار میوه و تره‌بار در سطح شهر یاسوج به شکلی بی‌سابقه در اختیار خودروهای سیار و دوره‌گرد قرار گرفته است. این خودروها بدون داشتن مجوزهای صنفی، بدون پرداخت مالیات، عوارض شهرداری، و بدون رعایت الزامات بهداشتی و نظارتی، اقدام به فروش میوه در سطح معابر عمومی می‌نمایند. در حالی‌که فروشندگان رسمی میوه و تره‌بار ضمن پرداخت مالیات، اجاره‌بها، عوارض شهرداری، و تحمل هزینه‌های جاری، تحت نظارت مستمر اصناف، بهداشت و سایر مراجع قانونی فعالیت می‌کنند.

در ادامه این نامه، کسبه با تأکید بر آسیب‌های اقتصادی، بهداشتی و شهری ناشی از فعالیت این وانت‌بارهای سیار، از جمله ترافیک بی‌رویه در سطح شهر، تهدید سلامت عمومی به‌واسطه فروش میوه‌های فاقد نظارت، و ایجاد رقابت ناعادلانه با اصناف مجاز، خواستار اقدام فوری معاونت عمرانی در چارچوب وظایف قانونی خود شده‌اند؛ به‌ویژه از طریق نظارت بر عملکرد شهرداری‌ها و ساماندهی معابر شهری.

با این وجود، تا این لحظه هیچ پاسخ رسمی، اقدام اجرایی یا حتی واکنشی رسانه‌ای از سوی آقای عیسی شهامت، معاون عمرانی استاندار، مشاهده نشده است. این سکوتِ بی‌توضیح، تنها یک سؤال را در ذهن افکار عمومی و صنف زحمت‌کش بازار پررنگ کرده است:

معاونت عمرانی استانداری دقیقاً در چه حوزه‌ای مسئولیت دارد؟

آقای شهامت باید پاسخ دهند که چرا با وجود حضور در دو دولت متوالی ـ هم در دولت سیزدهم و هم در دولت چهاردهم بعنوان معاونت عمرانی استانداری ـ همچنان نسبت به ابتدایی‌ترین مطالبات مردمی، از جمله ساماندهی و نظارت بر عملکرد شهرداری‌ها، اقدامی قابل لمس انجام نداده‌اند؟

وقتی مطالبه‌ای چنین روشن، قانونی، مستند و مستقیم به حوزه‌ی وظایف معاونت عمرانی مربوط می‌شود، اما با بی‌توجهی مطلق روبه‌رو می‌گردد، نمی‌توان از کنار آن به سادگی گذشت. شهرداری‌ها و زیرمجموعه‌های معاونت عمرانی، مسئول مستقیم مدیریت شهری‌اند. اگر آن‌ها به حال خود رها شده‌اند، پس نقش ناظر و هدایتگر معاونت چه می‌شود؟

آیا آقای شهامت، همچنان ترجیح می‌دهد در برابر مشکلات آشکار و مطالبه‌های مردمی، فقط نظاره‌گر باشد؟ آیا این سکوت، به‌دلیل ناتوانی در تصمیم‌گیری و اقدام است؟ یا نشانه‌ای از بی‌اعتنایی به مطالبات مشروع مردم؟

پست معاونت، جایی برای آزمون و خطا یا حضور تشریفاتی نیست. مردم از مسئولان، پاسخ و اقدام می‌خواهند، نه حضور صرف در ساختمان استانداری.

اگر نهاد اجرایی، صدای قانونمند مردم را نشنود، چه نهادی باید به داد مردم برسد؟