به گزارش اَفتونیوز صبح پنج‌شنبه ۸ آبان ۱۴۰۴ حوالی ساعت ۱۰:۳۰، در خیابان سردار جنگل جنوبی یاسوج، نیروهای شهرداری به بهانه‌ی «هرس درختان» به جان یکی از درختان تنومند و سال‌خورده‌ی این خیابان افتادند و آن را از ریشه قطع کردند؛ درختی که نه خشک بود، نه بیمار، نه مانعی برای تردد.

شاهدان می‌گویند مأموران شهرداری بدون کوچک‌ترین بررسی کارشناسی، تنها با یک دستور، درخت را از جا کندند و شاخه‌ها را تکه‌تکه کردند؛ صحنه‌ای تلخ برای شهری که روزی به داشتن هوای پاک و طبیعت سبز خود می‌بالید.

شهرداری یاسوج در حالی چنین اقداماتی را انجام می‌دهد که هر روز از زبان مدیرانش واژه‌هایی چون “توسعه‌ی فضای سبز”، “زیباسازی شهری” و “محیط زیست پایدار” شنیده می‌شود. اما واقعیت کف خیابان چیز دیگری است؛ برنامه‌ریزی‌ها روی کاغذ می‌ماند و در عمل، تصمیم‌های عجولانه و بی‌ضابطه، همان اندک درختان سالم شهر را هم قربانی می‌کند.

به نظر می‌رسد مدیریت شهری یاسوج هنوز تفاوت میان «هرس» و «قطع» را نمی‌داند یا نمی‌خواهد بداند. اگر هم می‌داند، ظاهراً ساده‌ترین راه برای نشان دادن فعالیت، اره‌کردن درختان است؛ نه کاشتشان.

درختانی که سال‌ها طول کشیده تا به سایه‌ای سبز برای مردم تبدیل شوند، در چند دقیقه زیر تیغه‌ی اره از بین می‌روند؛ و هیچ مقام مسئولی پاسخ نمی‌دهد که کدام کارشناس دستور چنین تخریبی را صادر کرده است.

این اولین‌بار نیست که شهرداری یاسوج، زیر نام «ساماندهی» به تخریب روی آورده است. تجربه نشان داده درختان در نگاه برخی مدیران شهری، بیشتر مزاحمند تا مایه‌ی حیات.

شاید وقت آن رسیده باشد که پیش از سخن گفتن از “شهر سبز”، مدیران شهرداری پاسخ دهند: چند درخت دیگر باید قربانی بی‌تدبیری شود تا مفهوم فضای سبز را درک کنند؟