افتونیوز| نادر منتظریان با هشدار نسبت به پیامدهای اجتماعی، اقتصادی و مهاجرتی سدسازی در استان، گفت: وقتی در کنار سد کوثر و چمشیر، مردم لیشتر هنوز مشکل آب دارند، یعنی آب می‌رود اما محرومیت باقی می‌ماند. سدسازی بدون تعیین تکلیف مردم، یعنی تولید بحران، مهاجرت اجباری و نابودی زندگی صدها خانواده.

صبح امروز پنج‌شنبه ۶ آذرماه ۱۴۰۴، نشست معتمدین، ریش‌سفیدان و جمعی از چهره‌های سیاسی و شاخص حوزه انتخابیه بویراحمد، دنا و مارگون با حضور یدالله رحمانی، استاندار کهگیلویه و بویراحمد برگزار شد.

در این نشست، نادر منتظریان، فعال سیاسی و اجتماعی، با تأکید بر ضرورت حفظ انسجام ملی در شرایط حساس کشور گفت: در شرایط نه جنگ و نه صلح کنونی، مهم‌ترین نیاز جامعه، اتحاد و وحدت است. ما هرچه داریم از برکت انقلاب است؛ اما با وجود همه ظرفیت‌ها و پتانسیل‌های غنی این استان، نباید همچنان پسوند محرومیت را یدک بکشد.

وی با بیان اینکه دشمنان حقیقی انسجام ملی کسانی هستند که زمینه غارت منابع استان را فراهم می‌کنند، تصریح کرد: امروز کشور ما درگیر بحران‌های متعدد است و در برابر همه دنیای استکبار ایستاده است، بنابراین اولویت اصلی باید انسجام و وحدت باشد. نباید مردمی را که برای احقاق حق خود تجمع و اعتراض می‌کنند، مقصر دانست؛ بلکه مقصر اصلی کسانی‌اند که برای آبادانی استان‌های کویری، چشم طمع به منابع حیاتی این استان دوخته‌اند.

منتظریان با انتقاد از سیاست‌های ناعادلانه در مدیریت منابع آب و طرح‌های انتقال آب گفت: اولین پیشنهاد جدی من این است که استاندار محترم در شورای تأمین استان، مصوبه‌ای صریح تهیه کنند و نارضایتی‌ها و آسیب‌های اجتماعی، امنیتی و روانی ناشی از انتقال یک‌جانبه آب به استان‌های اصفهان، یزد، کرمان، فارس و حتی خوزستان را به شورای امنیت کشور منعکس کنند؛ زیرا این اقدامات در عمل، عامل اصلی تفرقه در کشور و به‌ویژه در استان ما شده است.

وی با اشاره به پارادوکس عجیب «ثروت و محرومیت» در استان اظهار کرد: به برکت نظام جمهوری اسلامی، خدمات ارزشمندی در حوزه آبرسانی انجام شده است اما جای سؤال است که استانی با این حجم از منابع و جمعیت کم، چرا همچنان محروم است؟ پاسخ این سؤال در نگاه غیربومی و بهره‌کشانه به منابع استان نهفته است.

این فعال اجتماعی با انتقاد صریح از وضعیت سدهای استان گفت: سد کوثر و چم‌شیر ساخته شده و آب آن سخاوتمندانه به شیراز، شهرکرد، بوشهر و بندرعباس می‌رود، اما منطقه لیشتر و زمین‌های کشاورزی حاشیه همین سد همچنان تشنه‌اند.

وی نسبت به پیامدهای اجتماعی و جمعیتی سدسازی هشدار داد و افزود: سدسازی بدون برنامه‌ریزی برای سرنوشت مردم بومی، یعنی نابودی روستاها و مهاجرت اجباری کشاورزان به حاشیه شهر یاسوج؛ که نتیجه آن افزایش حاشیه‌نشینی، فقر و آسیب‌های اجتماعی است. وقتی تنها منبع درآمد یک روستایی، یعنی زمین کشاورزی، زیر آب می‌رود، او چاره‌ای جز مهاجرت ندارد.

نادر منتظریان، فعال سیاسی حوزه انتخابیه بویراحمد، دنا و مارگون، با اشاره به اعتراضات اخیر مردم این استان نسبت به انتقال آب از سد ماندگان، تأکید کرد: به اعتقاد راسخ من، هرگز نباید مردم استان کهگیلویه و بویراحمد را که برای دفاع از حق آب و توسعه استان تجمع یا اعتراض می‌کنند، عامل تفرقه و اختلاف معرفی کرد. عامل واقعی تفرقه کسانی هستند که با ظلم و بی‌عدالتی در انتقال آب، زمینه این نارضایتی‌ها را فراهم کرده‌اند.

وی افزود: امروز بویراحمد و دنا صدا دارند و اعتراض می‌کنند؛ اما این اعتراض، شاخ و برگ همان بی‌عدالتی‌های چندین‌ساله نسبت به منابع این استان است.

او با اشاره به پیشینه انقلابی مردم استان خاطرنشان کرد: همگان می‌دانند که این استان تنها استانی بود که در انقلاب اسلامی تمام‌قد ایستاد و هرگز در برابر هیچ حکومتی کوتاه نیامد. دلیل این وفاداری، ولایتمداری، یکدستی، شیعه بودن و قانون‌مداری مردم این دیار است.

این فعال سیاسی تصریح کرد: هر آنچه امروز در بویراحمد و دنا داریم – حتی حداقل آن – از برکت نظام مقدس جمهوری اسلامی است. در دوران طاغوت، حتی جادهٔ آسفالت تا گل‌بشار وجود نداشت و بسیاری از روستاها آب شرب نداشتند؛ اما امروز به برکت نظام، امکانات فراوانی فراهم شده است.

منتظریان در ادامه، به تناقض موجود میان ظرفیت‌های استان و وضعیت محرومیت آن اشاره کرد و گفت: استانی که جمعیتی اندک دارد و سرشار از منابع طبیعی و آبی است، چرا باید همواره رتبه اول یا دوم محرومیت را یدک بکشد؟ برای ما که بومی، مسئول یا شهروند این استان هستیم، این موضوع یک لکه ننگ است.

وی در پایان با تأکید بر اینکه نگاه مردم استان همواره ملی بوده است، اظهار داشت: البته که نگاه ما، نگاه ملی است و مصالح کشور برایمان مهم است؛ اما اولویت نخست، باید مردم همین استان باشد.

وی با اشاره به ساخت سد تنگ‌سرخ در بویراحمد و دنا افزود: «قرار است آب این سد هم به استان فارس منتقل شود. در حالی که مردم خود استان در مضیقه هستند. این اوج بی‌عدالتی و بی‌توجهی به حقوق مردم است. این سدها دو آسیب بزرگ دارند؛ نخست آسیب‌های اجتماعی و فرهنگی بسیار سنگین، و دوم مهاجرت اجباری و نابودی کامل زندگی صدها خانواده.»

منتظریان با ابراز نگرانی از افزایش مهاجرت‌های اجباری و پیامدهای اجتماعی آن تأکید کرد: «یاسوج امروز یکی از مهاجرپذیرترین شهرهای کشور است. کافی است بلوار جنوبی شهر یا شهرک‌ها را ببینید تا بدانید چه بلایی سر چهره شهر آمده است. آیا مسئولان استان و کشور فکر کرده‌اند خانواده‌هایی که قرن‌ها در منطقه تنگ‌سرخ با کشاورزی و دامداری امرار معاش کرده‌اند، وقتی آب را ببندند، فردا کجا باید بروند؟ آیا این حجم عظیم آسیب اجتماعی به سمت شهر و استان ما سرازیر نخواهد شد؟»

وی با انتقاد از عدم حضور مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای و مسئولان مرتبط در نشست معتمدین افزود: «چرا امروز مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای و مسئولان مربوطه در این جلسه حضور ندارند؟ ما تمام تلاش خود را می‌کنیم که سرمایه بیاوریم، پروژه راه‌سازی شروع کنیم و آزادراه ایجاد کنیم، اما با ساخت همین یک سد، تمام زحماتمان را به باد می‌دهیم و محرومیت را برای استان تثبیت می‌کنیم.»

او با ارائه درخواستی رسمی خطاب به دستگاه قضایی گفت: پیشنهاد قاطع من این است که تا زمانی که تکلیف مردم منطقه مشخص نشده – یعنی تا زمان تعیین محل اسکان، ساخت شهرک جایگزین، تأمین زمین و شغل پایدار و تضمین آینده خانواده‌ها – آقای دادستان محترم به عنوان مدعی‌العموم ورود کنند و ساخت سد تنگ‌سرخ را متوقف نمایند. این درخواست حداقل از ده سال پیش تا امروز تکرار شده و دیگر جایی برای مماشات باقی نمانده است.

منتظریان در بخش دیگری از سخنان خود به سد خرسان ۳ اشاره کرد و گفت: سد خرسان ۳ نیز دقیقاً با همین مشکلات مواجه است. خطرات اجتماعی، پیامدهای زیست‌محیطی و عدم تعیین تکلیف وضعیت مردم مناطق حاشیه سد، تهدیدی بزرگ است که باید در شورای تأمین استان بررسی و به شورای امنیت کشور منعکس شود تا با عوامل ایجادکننده تفرقه و ناامنی مقابله شود. عاملان اصلی این تفرقه، نگاه‌های بهره‌کشانه و زیاده‌خواهانه استان‌های اصفهان، یزد، کرمان و فارس هستند.

او همچنین درباره سد ماندگان خاطرنشان کرد: این سد بر اساس نظر کارشناسان، می‌تواند باعث افزایش دما و کاهش بارندگی شود. ضروری است که این طرح، بدون تعصب و تنها بر اساس مطالعات علمی و کارشناسی بررسی شود و پیامدهای زیست‌محیطی آن به‌طور جدی مورد توجه قرار گیرد.