روز گذشته کلیپی از توهین و هتاکی به رئیس‌جمهور در سفر ایشان به یاسوج در فضای مجازی منتشر شد و به سرعت وایرال شد و دست‌به‌دست چرخید. فردی که این رفتار را انجام داد، بلندگوی سیار در دست داشت و در ابتدا برخی گمان می‌کردند مطالبات او در راستای دغدغه‌های عمومی استان، به‌ویژه موضوع دو سد «خرسان» و «ماندگان»، مطرح شده است. اما واقعیت چیز دیگری بود؛ زمانی که دختر رئیس‌جمهور به نمایندگی از ایشان در میان مردم حضور یافت، مشخص شد که آن فرد با نشان دادن چند برگ کاغذ، موضوعی کاملاً شخصی را مطرح می‌کند و هیچ ارتباطی با منافع عمومی مردم استان ندارد.

شدت هتاکی و ادبیات به‌کاررفته در این کلیپ به حدی بود که بسیاری از شهروندان و فعالان اجتماعی را به شدت مشمئز کرد و باعث شد عده‌ای معتقد شوند آبروی یک استان در سطح ملی به بازی گرفته شده است. این ماجرا به سرعت تبدیل به خوراک رسانه‌ها و محل نیش و کنایه‌های فراوان شد، و نشان داد چگونه یک اقدام شخصی می‌تواند وجهه جمعی و اعتبار یک استان را تحت تأثیر قرار دهد.

با بررسی دقیق‌تر کلیپ و انگیزه فرد، روشن شد که هیچ دغدغه واقعی عمومی پشت این رفتار وجود نداشته و صرفاً هدف او جلب توجه و پیگیری امور شخصی بوده است. در این میان تنها قربانی واقعی، آبروی یک استان و اعتبار مردم آن در سطح ملی بوده‌اند. چنین اتفاقی باعث شد تا نگاه‌ها به نحوه مدیریت امنیت و نظارت بر رویدادهای عمومی در استان جلب شود و پرسش‌های جدی درباره عملکرد برخی نهادهای مسئول مطرح شود.

نکته دیگر این است که چگونه یک فرد به خود اجازه می‌دهد نسبت به بالاترین مقام اجرایی کشور و دومین مقام رسمی جمهوری اسلامی، ادبیات توهین‌آمیز و هتاکانه به کار ببرد و با رفتار خود باعث بدنامی و آبروریزی استان شود. این موضوع پرسشی جدی برای مقامات قضایی و امنیتی استان ایجاد می‌کند که اگر وضعیت یا دولت دیگری بود، آیا باز هم با چنین تساهل و تسامحی با این رفتار برخورد می‌شد؟

به نظر می‌رسد چنین اقداماتی علاوه بر ضربه به اعتبار استان، باعث آسیب به اعتماد عمومی و القای این تصور می‌شود که برخی افراد می‌توانند به بهانه دغدغه‌های اجتماعی، بدون مسئولیت‌پذیری و پاسخگویی، اقدامات خودسرانه انجام دهند. این امر نیازمند نظارت دقیق‌تر نهادهای مسئول، پاسخگویی شفاف و آموزش عمومی درباره احترام به جایگاه مقامات و حقوق عمومی است.

در نهایت، تجربه این ماجرا نشان داد که آبروی یک استان و منافع جمعی نباید به بازی گرفته شود و هرگونه اقدام شخصی، حتی اگر از نظر فرد موجه به نظر برسد، می‌تواند پیامدهای گسترده و غیرقابل جبرانی در سطح ملی داشته باشد.