افتونیوز| محمد مسلمی

این یادداشت نه از موضع تخریب، بلکه از جایگاه نقد درون‌گفتمانی نوشته شده است؛ نقدی از دل نگاه اصلاح‌طلبانه و عدالت‌محور به عملکرد یکی از چهره‌های اثرگذار ملی.

موضوع اصلی این نوشتار، نه نفی توانمندی، بلکه پرسش از «جهت مصرف قدرت» است؛ پرسشی که امروز به مطالبه ای عمومی در سطح استان کهگیلویه وبویراحمد تبدیل شده است.

آقای تاجگردون، واقعیت این است که شما یک چهره ملی هستید؛ برخاسته از جریان اصلاح‌طلبی، برآمده از حمایت فراگیر اصلاح‌طلبان کهگیلویه‌وبویراحمد، دارای تجربه عمیق درسطوح مختلف اقتصادی بخصوص سازمان برنامه و بودجه کشور و سال‌ها عنصر کلیدی در کمیسیون برنامه و بودجه مجلس،در توان کارشناسی، قدرت چانه‌زنی و نفوذ ملی شما تردیدی نیست و حتی می‌توان با صراحت گفت اگر نگاه شما همان نگاه کلانی باشد که در سطح کشور از آن سخن می‌گویید، امروز از منظر توان اجرایی و سیاسی، شایستگی حضور در عالی‌ترین سطوح مدیریت اجرایی کشور یعنی ریاست‌جمهوری، را نیز هم دارید،

اما دقیقاً همین‌جا نقطه اصلی نقد شکل می‌گیرد؛ اینکه چرا شخصیتی با این وزن ملی، در عمل به سطح نگاه محلی و تعصب منطقه‌ای فروکاسته شده است، شما با رأی یک استان بالا آمدید، نه با رأی محدود یک حوزه، آنچنان محبوب بودبد که‌روزگاری مردم کهگیلویه بزرگ از حوزه‌های انتخابیه خود گذشتند و برای رأی دادن به گچساران رفتند؛ این یک سرمایه اجتماعی استانی و فراگیر بود، نه یک پشتوانه محلی موقت، اما این سرمایه بزرگ، به‌تدریج در یک جغرافیای خاص متمرکز و مصرف شد.

تأکید بر این نکته ضروری است که هیچ‌کس با توسعه گچساران و باشت مسئله‌ای ندارد. اتفاقاً با توجه به موقعیت نفت و گاز، این مناطق همچنان هم استحقاق توسعه، سرمایه‌گذاری و برخورداری بیشتری دارند. مسئله، اصل توسعه نیست؛ مسئله نسبت توسعه با عدالت استانی است، وقتی بخش عمده قدرت لابی‌گری، بودجه‌گیری، چینش مدیران، انتصابات کلان و مسیرهای ملی پیشرفت نیروها، عملاً فقط به یک حوزه انتخابیه ختم می‌شود، دیگر نمی‌توان از توسعه متوازن سخن گفت، این وضعیت نام دیگری جز تمرکز ناعادلانه قدرت و فرصت ندارد.

تلخ‌تر آن‌که در دولت‌هایی که با شعار اصلاح‌طلبی بر سر کار آمدند، سهم اصلاح‌طلبان استان از قدرت و مدیریت، گاه حتی از دولت‌های اصولگرا هم کمتر شد، این تناقض آشکار را فقط یک واقعیت می‌تواند توضیح دهد: انحصار سهم استان به نفع یک حوزه خاص، در حوزه استخدام‌ها، به‌ویژه در صنایع نفت و گاز، گاهی مفهوم بومی‌گرایی از مسیر عدالت خارج شد و از معنای «بومی استان» به معنای «بومی حوزه انتخابیه» تقلیل یافت نتیجه آن شد که جوانان شایسته‌ دیگر شهرستان‌های کهگیلویه‌وبویراحمد حتی امکان ورود به رقابت را پیدا نکردند، در حالی که گاه مسیر برای نیروهایی از خارج استان باز بود،این وضع نه توجیه عقلانی دارد، نه پوشش اخلاقی و نه سازگاری با گفتمان اصلاح‌طلبی.

و اگر این جمله که «این توانمندی خودم بود که باعث رأی‌آوری‌ام شد» واقعاً از جانب شما بیان شده باشد، باید گفت چنین نگاهی بیش از آن‌که نشانه اقتدار سیاسی باشد، بیانگر فاصله گرفتن از حقیقت سرمایه اجتماعی اصلاح‌طلبان و مردم استان است. واقعیت این است که هیچ فردی، بدون آن پشتوانه فراگیر، بدون آن اعتماد گسترده و بدون آن سرمایه اجتماعی استانی، به چنین جایگاهی دست نمی‌یابد.

بحث امروز، انکار توانمندی شما نیست، مسئله این است که این توانمندی در خدمت کدام نگاه خرج شده است؛ نگاه ملی یا تعصب محلی، اگر عدالت‌محوری اصلاح‌طلبانه، همان‌گونه که در سطح ملی از آن سخن می‌گویید در سطح استان نیز اجرا می‌شد، اگر توسعه متوازن از سطح شعار فراتر می‌رفت و اگر فرصت برابر قربانی ملاحظات انتخاباتی نمی‌شد، امروز کهگیلویه‌وبویراحمد نه با این شکاف عمیق میان شهرستان‌ها روبه‌رو بود، نه با این حجم از نارضایتی خاموش و نه با این احساس گسترده تبعیض.

مسئله مردم امروز این نیست که شما تا چه اندازه قدرتمند و توانمند هستید، مسئله این است که این قدرت در مسیر عدالت خرج شده یا در مسیر تمرکز،و این دقیقاً همان نقطه‌ای است که یک چهره ملی، اگر در آن دچار لغزش شود، به‌جای آن‌که در قامت یک مدیر طراز اول کشور باقی بماند، به‌واسطه غلبه نگاه منطقه‌ای، تا سطح نزاع‌های محلی و تعصبات انتخاباتی تنزل پیدا می‌کند،این نقد نه از سر دشمنی است، نه از سر تخریب، بلکه از درون همان گفتمانی برمی‌خیزد که شما روزی با آن قد کشیدید؛ اصلاح‌طلبی، عدالت و فرصت برابر.

محمد مسلمی