افتونیوز|  یادداشت اخیر غلامرضا تاجگردون – صرف‌نظر از ظاهر دلسوزانه و روایت تاریخی آن – نه‌تنها نتوانست از موج انتقادها و بی‌اعتمادی‌های شکل‌گرفته در بویراحمد بکاهد، بلکه برای بسیاری از تحلیلگران سیاسی به نشانه‌ای از واکنش دیرهنگام نسبت به تحولات اخیر در استان تبدیل شد. جامعه‌ای که هفته‌ها و ماه‌ها شاهد انفعال یا مواضع مبهم چهره‌های تأثیرگذار در برابر پروژه‌های عظیم و تصمیمات حساس بوده، طبیعی است که هرگونه موضع‌گیری دیرهنگام را در چارچوب «پاسخ به فشار افکار عمومی» بخواند، نه نشانه‌ای از دغدغه‌مندی واقعی.

چرا یادداشت تاجگردون این‌قدر واکنش برانگیخت؟

 انفعال در موضوع سدها؛ شکافی که پر نشد

در ماجرای سدهای ماندگان و خرسان، مردم بویراحمد انتظار داشتند یکی از نمایندگان اثرگذار استان که هم تجربه پارلمانی و هم نفوذ ملی دارد، با قدرت بیشتری در برابر این طرح‌های پرحاشیه بایستد. اما موضع‌گیری گذرای تاجگردون و سکوت طولانی‌اش باعث شد بسیاری از مردم این واکنش اخیر را نوعی «جبران دیرهنگام» و نه یک موضع اصولی بدانند.

توسعه نامتوازن و احساس بی‌عدالتی

اختصاص بخش عمده پروژه‌های اقتصادی، صنعتی و اشتغال‌زا در سفر رئیس‌جمهور به گچساران، در مقابل بی‌سهمی یا کم‌سهمی بویراحمد، نه فقط افکار عمومی را حساس کرد، بلکه بار دیگر این ادعا را تقویت کرد که «تاجگردون نماینده استان نیست، نماینده حوزه انتخابیه خودش است.»

تصویری که از این سفر در ذهن مردم بویراحمد شکل گرفت، این بود:

«هر جا پروژه مهمی قرار است اجرا شود، برمی‌گردد به گچساران؛ و هر جا هزینه‌ای قرار است پرداخت شود، نصیب بویراحمد می‌شود.»

اتهام «معامله بر سر دنا»؛ زخمی که هنوز بسته نشده

اتهاماتی که در هفته‌های اخیر درباره معامله‌گری و سکوت در برابر پروژه‌های حساس در دنا مطرح شد – چه درست و چه غلط – در فضای عمومی تثبیت شده و یادداشت اخیر نتوانست آن را کمرنگ کند. انتشار مکرر کلیپ‌های اعتراضات یاسوج در سفر رئیس‌جمهور نیز این ذهنیت را بازتولید کرد که فاصله‌ای آشکار میان تاجگردون و افکار عمومی بویراحمد ایجاد شده است.

ریزش بدنه اجتماعی و واقعیت دور از دوربین‌ها

تاجگردون سال‌ها خود را یکی از محبوب‌ترین چهره‌های سیاسی استان معرفی کرده و حلقه اطرافیان پرشمار را نشانه مشروعیت سیاسی خود دانسته است. اما تصاویر و فیلم‌هایی که از سفر اخیر منتشر شد، برخلاف این ادعا عمل کرد؛ نه حلقه‌ای از همراهان صمیمی، بلکه انبوهی از معترضان که صدای اعتراض‌شان بلندتر از همیشه شنیده می‌شد. همین تضاد میان «تصویرسازی رسانه‌ای» و «واقعیت میدانی» باعث شده یادداشت اخیر نوعی تلاش برای بازسازی چهره تلقی شود.

سابقه اختلاف‌افکنی و تکنیک همیشگی «تقسیم مردم»

در یادداشت جدید نیز تاجگردون با نام بردن گزینشی از برخی بزرگان و حذف برخی دیگر، بار دیگر همان الگوی قدیمی را تکرار کرد: ایجاد تمایز میان گروه‌ها تا صدای واحدی علیه او شکل نگیرد. این روش سال‌هاست مورد نقد نخبگان و فعالان استان است و تکرار آن در این یادداشت حساسیت‌ها را بیشتر کرد.

سابقه تلاش برای تغییر هویت و نقشه استان

اشاره‌نکردن به سابقه‌هایی مثل تلاش برای تغییر نام استان یا زمزمه‌های جدایی گچساران از استان کهگیلویه‌وبویراحمد، برای مردم قابل چشم‌پوشی نیست. این موارد نه‌تنها تصویر دلسوزی او برای بویراحمد را مخدوش می‌کند بلکه باعث می‌شود هرگونه حماسه‌سرایی درباره «میراث بویراحمد» متناقض به نظر برسد.

سکوت درباره مسائل مهم دیگر استان

علاوه بر موضوع سدها، تاجگردون درباره مسائل کلان دیگری مانند نابسامانی‌های زیست‌محیطی، بحران آب در مناطق روستایی، مشکلات زیرساختی، یا عقب‌ماندگی شهرستان‌های مرکزی کمتر موضع‌گیری صریح داشته است. در حالی که از یک چهره ملی و باتجربه انتظار می‌رود حداقل در بزنگاه‌ها کنار مردم باشد، نه صرفاً در زمان اوج‌گیری اعتراض‌ها.

در مجموع، یادداشت اخیر تاجگردون نه‌تنها نتوانست بخشی از شکاف میان او و افکار عمومی بویراحمد را ترمیم کند، بلکه برای بسیاری تبدیل شد به سندی از «چرخش دیرهنگام» فردی که سال‌ها در حساس‌ترین لحظات استان یا سکوت کرده یا مواضعی اتخاذ کرده که با خواست مردم همخوانی نداشته است.

بویراحمد امروز بیش از هر زمان دیگر نیازمند وحدت صدا، شفافیت سیاسی، و موضع‌گیری‌های شجاعانه است؛ نه یادداشت‌هایی که بیشتر از آنکه درمان باشند، دردی تازه بر زخم بی‌اعتمادی مردم می‌افزایند.