«وول پیر» و دو شعر محلی دیگر از حمزه ولوی

«وول پیر» و دو شعر محلی دیگر از حمزه ولوی

سرِ چُل زرِ جُل سر نهانه زرِ گوشِ یک و دو تنگ خوسیده، دو مشکِ پرِ اَو وُ دُوَر تک و تِهنا سرِ گَه زرِ مه سرِ شو

***

وُولِ پیری وابیدمه، تَنُم همه پیوار تَنُم، همه، پیوار کَپَر وسایه ی مو نزن کَپَر، وسایه ی مو، نزن کَپَر، و سایه ی گردو بزن که دهس ایووشنه منِ باد کَپَر، و سایه ی گردو بزن که دهس ایووشنه منِ باد وُ یَ شو سه سه یی وختی تش ایگِرُم، دیرَدیر سیلُم کُن

***

نه وَ سایه ی رِز و بید نه وَ سایه ی گردو دِلُم ایخُ بنشینُم جُفتِت زرِ اَفتو، نه مِنِ حجله ی نو دلُم ایخُ بنشینُم جُفتِت بگریوُم، بگریوُم که زمین خیسابو  دِلُم ایخُ مو بیُفتُم بیمار توو بپیچه مِنِ جونُم چی مار تا تو جُفتُم بنشینی و بگی آخ، چِقَر توو داره مو درآرُم دِلِمَه وُ نشونِت بدِمِش تا بوینی که چه گورو دار

(به مناسبت روز زبان مادری)
کلمات کلیدی



نظرات پس از تایید انتشار خواهند یافت
کاربر گرامی نظراتی که حاوی ناساز، افترا و هر گونه بی حرمتی باشند منتشر نخواهند شد.

ارسال نظر




نظرات ارسالی 0 نظر

شما اولین نظر دهنده باشید!

سایر اخبار
برگزدیدها